Golden Retriever

Ik was begonnen in een boek dat H. voor haar verjaardag had gekregen, maar het kon me nog niet echt boeien.
"Ik twijfel een beetje of ik zal doorzetten in dit boek," zei ik.
H. keek even op vanuit haar boek, maar ging toen weer verder met lezen.
"Ik bedoel: er zit geen vaart in en het is ook nog eens van dat oubollige taalgebruik."
Ik deed er een boekenlegger tussen en keek even vanaf de bovenkant om te zien hoever ik al was. Nog niet zover.
"En op de voorkant staat een foto van een Dalmatiër, maar in het boek staat soms zoiets als '...zijn goudgele vacht...', dus ik denk dat het eigenlijk over een Golden Retriever gaat."
"Wat maakt dat nou uit?" vroeg H., zonder op te kijken uit haar boek.
"Dat is toch irritant? Dan denk je van tevoren dat het over een Dalmatiër gaat en dan zie je ook de hele tijd een Dalmatiër voor je tijdens het lezen, maar dan staat er ineens iets over een goudgele vacht en dan moet je je beeld weer helemaal bijstellen."
Dat vond ze maar autistisch van mij. Maar ik vind dat wanneer je over de omslag van een boek mag beslissen, dat je dan ook best een klein beetje rekening mag houden met de inhoud van dat boek.
"In Israël is dit een gevierd schrijver," zei ik. "Misschien is er iets misgegaan bij de vertaling."
Nu keek H. eindelijk op van haar boek. "Wat zit je nou toch de hele tijd te zeuren, man? Als je er niks aan vindt, leg je het toch weg?"
Misschien was dat het duwtje dat ik nodig had. Ik legde het boek weg.