We kregen twee poesjes in huis - een rooie en een grijze. We hadden van tevoren met zijn allen namen bedacht: Harry en Rapunzel. Toen de poesjes er daadwerkelijk waren, zeiden we tegen de kinderen:
"Kijk, die rooie heet Harry en die grijze heet Rapunzel."
"Maar hij is toch niet rood?" zei de oudste (4). "Hij is oránje!"
"Ja, daar heb je gelijk in," moesten wij toegeven. "Die oránje heet Harry."
In het begin moesten de namen even wennen. Soms noemden we ze wel echt Harry of Rapunzel, maar soms zeiden we ook gewoon die oranje of die grijze.
"Papa, de poes heeft op de bank gepoept!"
"Nee toch! Welke?"
"Die oranje!"
Harry was vanaf het begin een beetje ons zorgenkindje. Hij was heel bangig, poepte zomaar in huis en kwam eigenlijk nooit gezellig bij je op schoot zitten. Echt zo'n diertje om medelijden mee te hebben.
Hoe dan ook: na een tijdje moesten ze allebei voor hun eerste prikje tegen de niesziekte. Eerst moesten ze nog ingeschreven worden, bij de balie.
"En wat voor kleur heeft Harry?" vroeg de vrouw.
"Oranje," zei ik.
De vrouw schoot in de lach, maar keek me daarna even aan alsof ik een soort Harry was.
"Wij noemen dat rood," zei ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten