Een verhaal

Ik hielp mijn zusje met verhuizen. 's Ochtends bij het inladen vroeg ik per ongeluk: "Waar heb je dat kastje vandaan?"
"Dat is nog van oude pake geweest," zei ze. "Ik heb allemaal spullen met een verhaal," ging ze verder. "Die stoel is nog van oma geweest."
"Wat is dan het verhaal?" vroeg ik.
"Dat 'ie nog van oma is geweest," zei ze.
Bij elk ding dat voorbij kwam vertelde ze van wie het was geweest en dat al haar spullen een verhaal hadden. Behalve bij de spullen die overduidelijk van de IKEA kwamen - dan zei ze niks.
"Dat tafeltje is nog van opa geweest. Ik hou van meubels met een verhaal," zei ze nog een keer. Ik geloof dat ik nog één keer vroeg wat het verhaal dan was, maar veel langer dan het is van die-en-die geweest werden de verhalen niet.
's Middags bij het uitladen begon ze weer: "Dat is oude pake's kastje."
"Luister eens," zei ik, "dat heb je vanmorgen allemaal al verteld."
"Ja, maar toen stond R. er nog niet bij - hij wil dat misschien ook wel weten."
Vanaf dat moment vroegen we bij alles van wie het was geweest, ook bij verhuisdozen en zo. "Dit krukje, is dat nog van de IKEA geweest?"
"Jullie hebben de gek met mij," zei mijn zusje. "Maar ik hou gewoon van meubels met een verhaal."