dinsdag 10 september 2013

In het hoesje

Ik ging naar Sip's Dump om een nieuwe slaapzak te kopen.
     "Ik was hier vorige week," zei ik tegen Sip, "en toen heb ik een slaapzak bekeken van vijftig euro."
     Waarschijnlijk was het Sip niet zelf, maar het was wel precies het soort man dat je in een dumpstore zou verwachten.
     "Was het de M90?" vroeg hij.
     "Ehm... het was een groene," zei ik.
     De man lachte hard. "Daar komen we hier niet veel verder mee."
     Ik keek eens om me heen en er waren inderdaad maar weinig dingen die niet groen waren. Ik dacht even na over wat ik kon zeggen om mijn domme opmerking goed te praten, maar ik kon niks bedenken.
     "Hij lag daarboven," zei ik, "en hij kon tot min tien graden."
     De man liep naar de plank met slaapzakken, pakte er eentje vanaf en zei: "Dit is de M90. Die kan tot min tien graden. Wordt gebruikt bij de Luchtmobiele Brigade."
     Hij vertelde me waarom dit een goede keus zou zijn, vergeleek de M90 met een paar andere slaapzakken en liet zo achteloos mogelijk een hoop typenummers de revue passeren. Hij vertelde er ook steeds bij waar de slaapzakken gebruikt werden - bij de Commando's, bijvoorbeeld, of bij de Marine. Het klonk alsof hij zelf ook wel graag bij de Commando's had willen zitten. Misschien had hij dat ook wel geprobeerd maar was het niet gelukt. En toen was hij de typenummers van alle Commando-dingen maar uit zijn hoofd gaan leren.
     Hoe dan ook: hij haalde de slaapzak uit het hoesje en rolde hem uit op de grond van de winkel.
     "Ja, mooi," zei ik.
     "Ga er maar eens op liggen," zei de man. "Eens kijken of hij lang genoeg is."
     Ik ging midden in de winkel op de slaapzak liggen - er waren gelukkig geen andere klanten. Hij leek lang genoeg. Ik stond weer op en zei: "Ik neem 'm."
     "Mooi," zei Sip, maar hij bleef gewoon staan, want ja, het ding moest eerst weer terug in het hoesje. Ik vond eigenlijk dat hij dat moest doen, maar toen er na vijf seconden nog niks gebeurd was, ging ik maar op mijn knieën om hem op te rollen.
     Hij pakte ondertussen het hoesje en samen probeerden we de slaapzak weer in het hoesje te krijgen - een behoorlijk intiem moment.
     Bij de kassa zei hij ineens: "Wacht! Zat er wel een binnenhoes in?"
     "Daar heb ik niet op gelet," zei ik. Ik was te druk met op de grond liggen.
     "Er hoort een binnenhoes in," zei hij. "Want anders lig je met je blote rug op de klittenband. En of dat nou zo lekker voelt, dat is een tweede."
     "Een tweede?" dacht ik. "Wat was het eerste dan?"
     Ik haalde de slaapzak weer uit het hoesje en er bleek inderdaad geen binnenhoes in te zitten. Die kreeg ik er los bij.
     Ik rolde voor de tweede keer de slaapzak op en hij hielp me wederom met het hoesje.
     "Het lukt wel, hoor," zei ik, om nog meer intimiteit te vermijden, maar daar had hij geen boodschap aan.
     Elkaar helpen, zal hij wel gedacht hebben, dat doen ze bij de Commando's ook.

Geen opmerkingen: