zondag 11 april 2010

Zingen

We waren op visite en ik moest vertellen over het zingen. Dat ik de kinderen paasliedjes moest aanleren, terwijl ik helemaal niet kan zingen. Dat ik al heel vaak van kinderen te horen heb gekregen dat "het altijd zo grappig klinkt" als ik zing, of dat ze "altijd in de war raken als meester meezingt".
Maar dat is nog niet eens het ergste. Nu met die paasliedjes zongen de kinderen helemaal niet meer - ze keken me alleen maar met open mond aan en vergaten zelf te zingen. Ze konden niet geloven wat ze hoorden.
Dat vertelde ik dus en ik zei dat ik blij was dat alles tegenwoordig ook gewoon op cd stond. Dat ik die vanaf nu gewoon aanzette en zelf mijn mond maar hield.
Op de terugweg in de auto floot ik mee met Christina Aguilera. H. reed en zei dat ik wel heel mooi kon fluiten.
Ze vroeg of ik de auto even wilde inparkeren.
"Probeer het eerst zelf maar," zei ik. Ik beloofde dat ik niet zou lachen.
Het inparkeren mislukte jammerlijk, tot twee keer toe, maar ik had niet gelachen. Ik zei alleen maar: "Wat ik heb met zingen, dat heb jij met inparkeren - je kunt het gewoon niet, je hebt er geen gevoel voor."
We wisselden van plaats en ik parkeerde de auto in.
"Wat kun jij goed inparkeren," zei ze.
"Wat kun jij mooi zingen," zei ik.

Geen opmerkingen: