Wiskundig

Ineens hadden we allebei vier dagen vrij. Vier dagen om uit te slapen.
     Maar ja, de kinderen.
     Normaal gesproken mag zij op zaterdag uitslapen en ik op zondag. Maar nu, met vier dagen op rij, moest het even goed afgestemd worden.
     "Mag ik morgen uitslapen?" vroeg ze.
     "Dat is prima," zei ik. "En daarna?"
     "Nou, dan jij, dan ik weer en dan jij nog een keer."
     Ze zei het alsof ik iets heel doms had gevraagd. Maar ik kon mijn vraag rechtvaardigen.
     "Jij gaat nu uit van ABAB," zei ik, voornamelijk om woorden te besparen, "maar we zouden ook AABB kunnen doen. Of ABBA."
     Ze keek me aan alsof ik gek was.
     "Je lijkt wel een autist, man. Dat je alles altijd zo wiskundig benadert."
     "Wiskundig?" zei ik. "Ik dacht eerder aan het ritme van dichtregels. En jij houdt van gedichten, dus in feite leef ik me zelfs in in jouw belevingswereld. Niet echt iets dat een autist zou doen."
     Daar had ze niet van terug.
     Maar het werd toch ABAB.