Suiker

We waren onderweg naar Utrecht en we haalden wat te drinken bij een tankstation - een cola en een cappuccino.
"Moet je zien wat er op mijn bekertje staat," zei H.
Er stond iets over koffiekracht: een koffie verkeerd was 35 kk, een cappuccino 55 kk en zo nog wat koffiesoorten. Een espresso was 90 kk.

Tot ongenoegen van veel mensen drink ik geen koffie. 'Drink je nou al eens koffie?' vragen ze soms, als ik op bezoek kom en er moet wat worden ingeschonken. Alsof het gewoon een kwestie van tijd is. Ik vind het gewoon smerig en dat zal wel altijd zo blijven.

Maar deze koffiekrachtthermometer gaf mij een nieuw inzicht.
"Misschien moet ik eens beginnen met een koffie verkeerd," zei ik tegen H. "Maar volgens mij is dat een beetje een wijvendrankje, of niet?"
"Ja, maar ja..." zei ze. Ze durfde haar zin niet af te maken.
"Wat wil je zeggen? Dat ik ook een wijf bén?"
"Ja, zei ze voorzichtig, "wat drinken betreft wel een beetje, ja. Ik bedoel: je doet ook suiker in je thee."
"Dat is toch niet zo raar?"
"Alleen kleine kinderen doen dat."
"Nietes."
"Noem eens één iemand die je kent die óók suiker in zijn thee doet."
Om even tijd te winnen zei ik dat ik er nooit zo op lette en ondertussen dacht ik heel hard na over alle familie en vrienden met wie ik wel eens thee dronk.
"Het viel me laatst wel op dat men het suikerpotje nooit bij de thee op tafel zet - ik moet er altijd om vragen."
"Precies!" zei H. triomfantelijk.
"Maar wacht! Mijn vader dronk vroeger ook suiker in zijn thee."
"Ja, maar ja..." zei H.