Ik was in de bibliotheek voor wat nieuwe boeken. Iemand op internet had geschreven dat ze het boek van Beau van Erven Dorens erg leuk vond. Ze gaf het zelfs vier sterren.
Ik dacht: Dat iemand meedoet aan Hole in the wall, wil nog niet zeggen dat hij geen goede boeken kan schrijven. Eerlijk gezegd moest ik wel vier seconden nadenken voordat ik wist dat ik bij de E moest zoeken.
Het boek was er nog en het was dikker dan ik had gedacht. Zozo, dacht ik, dat heb je knap gedaan, Beau. Alsof iemand die meedoet aan Hole in the wall alleen dunne boeken zou kunnen afleveren.
Het boek begon lang niet slecht, wel redelijk goed zelfs. Leuk voor Beau, vond ik, want ik had begrepen dat hij nogal wat tegenslagen had gehad bij het uitbrengen van zijn boek - beschuldigingen van plagiaat en zo.
's Avonds was Hole in the wall ervoor. Beau viel een paar keer in het water en kon daar zelf hartelijk om lachen.
"Vroeger wilde ik altijd schrijver worden," riep hij. "En zie mij nu eens meedoen aan deze belachelijke show!" Het is natuurlijk ook een soort houding die je moet aannemen. Ik had het boek nog lang niet uit, maar ik vond dat hij aardig geslaagd was.
Aan het einde van het programma kwam de megamuur - een muur die extra snel op je afkwam. Gerard Joling en nog wat anderen eindigden allemaal in het water en hadden daardoor ineens verloren.
"Krijgt Beau geen megamuur?" vroeg ik aan H., die ook mee zat te kijken.
"Nee, alleen het team dat de meeste punten had."
"Hoe weet jij dat nou weer?" Ik begon ineens te vermoeden dat ze dit elke week keek.
"Dat zéiden ze net."
Ik dacht dat het een programma was waarbij je niet hoefde op te letten, maar dat was dus een vergissing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten